Brak odporności, lodówka i tchórz

Co ma lodówka do odporności? Bardzo dużo. Ale zacznę od początku.

Planów było wiele - przede wszystkim zakupy. Bo jak się przez prawie pół roku nic nie kupuje, to nagle przydałoby się wszystko na raz, a szczególnie ciuchy i buty. Wypisałam sobie wczoraj wieczorem listę sklepów, do których miałam dzisiaj zajrzeć - w kolejności uwzględniającej logistykę przemieszczania się po Krakowie. Dalsze plany dotyczyły soboty - okna są brudne, widziałam już siebie jutro skaczącą i je pucującą. W niedzielę miał być spacer śladami bobra, którego pośrednią bytność nad rzeką Dłubnią (świeżo obżarte drzewa) wczoraj naocznie ustaliłam z małżem. A poniedziałek - wyjazd do mamy na kilka dni.

Potrzebny był tylko jeden mały drobiazg - dobre wyniki krwi, a dokładniej - miła dla oka liczba leukocytów, czyli co najmniej 4 jednostki, a i neutrofili też by się przydało adekwatnie do potrzeb.
Niestety neutrofile prawie wcale nie raczyły się pojawić w rozmazie (0,01), a leukocytów było całe 0,1 (norma od ok. 4). Wniosek - mój system odpornościowy na tę chwilę nie istnieje i mam bagatela - agranulocytozę. Więc nie będzie dzisiaj zakupów, jutro mycia okien, w niedzielę spaceru nad wodą, a w poniedziałek zamiast do mamy, to idę na kolejną morfologię. Liczę, że do tego czasu wyniki będą lepsze, a mnie ominą wszelkie bakterie. I tu dochodzimy do lodówki.

(PS. Hemoglobina 8,4 - bywało gorzej, płytki - 25 tys., norma od 150...)

Co jest w lodówce przeciętnego człowieka poza światłem? Pewnie można znaleźć różne rzeczy poza spożywczymi, koleżanka przechowuje lakier do paznokci, małż do niedawna jeszcze klisze fotograficzne. Jednak dzisiaj mojej lodówki nie powstydziłaby się apteka. Oto co mamy na górnej półce...

Hehehe, dopiero teraz widzę, że mamy spory zapas margaryny :) Jednak chodzi mi o opakowania po prawej stronie. Przyjrzymy się im lepiej.

To zastrzyki Neupogen, tzw. czynnik wzrostu białych krwinek. Wstrzykuje się je podskórnie (czyli w wałek na brzuchu). Dostaję je po każdym eskalowanym BEACOPPie, do dzisiaj po ostatniej chemii zużyłam pięć, ale jak widać - jeszcze nie zadziałały. Przez weekend mam przyjmować dwa razy dziennie, czyli podobnie jak podczas mobilizacji komórek macierzystych.
Parę dni temu natrafiłam w szafce na pudełko ze zużytymi zastrzykami. Nie chcemy ich wrzucać do zwykłego śmietnika, tylko jak się uzbierają wszystkie - do specjalnego w szpitalu. I muszę przyznać, że ilość zużytych strzykawek zrobiła na mnie wrażenie.

Może to nie wygląda na zdjęciu tak, jak w rzeczywistości, ale jest tego sporo.
Dzisiaj myślałam, że dam sobie pierwszy raz sama zastrzyk - pod czujnym okiem męża. Jednak stchórzyłam. W ostatnim momencie poprosiłam o pomoc. Kolejna próba wieczorem, a jutro bez względu na wszystko zrobię to sama, bo mąż pracuje. To nic trudnego, ale problemem jest dla mnie wbicie sobie igły. Nie jest ona przecież taka długa, prawda?

Hmmm, dam radę, dam radę, dam radę!
A zarazki niech spadają.
Drogi blogu, do poniedziałku! :)