I po ESHAPie

Dopiero dzisiaj mogę w miarę spokojnie myśleć o ostatniej chemii. Wiem, że z perspektywy osób leczonych na nowotwory moje doświadczenie jest niewielkie, bo to dopiero była pierwsza chemia, która dała mi popalić. Wcześniejsze eskalowane BEACOPPy przyzwyczaiły mnie do tego, że czuję się w miarę normalnie, a efektem ubocznym jest anemia i niski poziom białych krwinek. Tym razem było trochę inaczej.

Po pierwsze - codziennie przez 24 godziny miałam wlew cisplatyny, która ze wszystkich cytostatyków jest najbardziej wymiotna. Ze względu na moją nadwagę miałam o wiele większą dawkę tego ustrojstwa niż "normlani" ludzie, więc było ciekawie. Lekarze zwiększyli mi dawkę leków przeciwwymiotnych, ale i tak przez pięć dni nic nie przełknęłam, nawet woda mineralna powodowała torsje.

Po drugie - zostałam przewodniona. Piątku i soboty nie pamiętam, to była maligna, nie wiem nawet jak chodziłam do łazienki. Pamiętam ból w klatce piersiowej i głośne charczenie podczas oddychania. W sobotę wieczorem zbadano mi ośrodkowe ciśnienie żylne, wynik - 25 cm, a norma wynosi od 4 do 12 cm.  OCŻ odzwierciedla ciśnienie w dużych naczyniach żylnych w okolicy prawego przedsionka. I jak podają źródła on line, jego podwyższenie może powodować niewydolność lewokomorową, zator tętnicy płucnej, niedrożność żyły głównej górnej oraz tamponadę serca. Brzmi to groźnie, ale mam nadzieję, że w moim przypadku dwa-trzy dni takiego nadciśnienia nie miało żadnych skutków ubocznych, poza tymi niedogodnościami, które opisałam. Dostałam furosemid i przez następne godziny oddawałam mocz co pięć minut.

Dziwne też było osłabienie. Ze szpitala wyszłam w poniedziałek, niemal na czworakach. Z każdym następnym dniem było coraz lepiej, a w środę już usiadłam do komputera popracować. Za to w niedzielę w szpitalu korzystałam z wc na kółkach, które stało przy moim łóżku. Nie byłam w stanie dojść do łazienki. Ryzykowne było przemieszczanie się ze stojakiem na kroplówki z pompą w sytuacji, kiedy mam wkłucie centralne i gdyby taki stojaczek się przewrócił (a pompa go dosyć mocno przeważała), to po moim centralnym wkłuciu i żyle głównej górnej.

W miniony czwartek poszłam do przychodni przyklinicznej na badania krwi. Już rano na samą myśl o wyjściu robiło mi się niedobrze. W środku nie rozstawałam się z reklamówką. Jeszcze dzisiaj na myśl o kroplówkach i chemii robię się zielona. Nawet jak otwieram książkę, którą czytałam w szpitalu zaczyna mnie mdlić. To jest klasyczny odruch Pawłowa. Mam nadzieję, że się z tym uporam, bo od poniedziałku codziennie o 8 stawiam się do mobilizacji komórek macierzystych. O tym następnym razem.