King Rosół I

Jednak chemia zmienia mózg. U mnie na tym etapie się to przejawia w nagłej, niespodziewanej, niezwykle silnej miłości do rosołu. Gdyby mi ktoś powiedział dwa miesiące temu, że uraczę rosół swoim łaskawszym spojrzeniem, stuknęłabym się w czoło. Bo należałam do osób, które wyjątkowo nie znosiły "brudnej wody z kury". A teraz - od soboty codziennie gotuję wielki gar rosołu - taki jak na zdjęciu. I jemy go cały dzień - od obiadu do kolacji, czasami w wersji z przecierem pomidorowym. I z makaronem, kluseczkami lanymi lub w kubeczku bez dodatków. Hahaha, jest tyle możliwości! I nieważne, że za oknem 35 stopni, że skraplam się nad miską z ciepłą zupą. Rosół być musi :-)