To już rok

4 czerwca minionego roku wszystko się zmieniło. Wtedy wylądowałam w szpitalu z dusznościami i obrzękiem twarzy. 4 czerwca rano pojechałam zrobić prześwietlenie płuc i wtedy już się okazało, że coś jest nie tak. Radiolog standardowo poprosiła, żebym poczekała 5 minut, aby w razie, gdyby zdjęcie się nie udało, móc je zrobić jeszcze raz. Po 5 minutach wyszła i zapytała, co jest z moim płucem, a raczej – dlaczego nie mam płuca. Zrobiłam wielkie oczy i zapytałam, o co chodzi. Ona na to, że na zdjęciu w miejscu płuca mam wielką plamę. W tym momencie poczułam globus histericus, czyli wielką gulę w gardle, której do dzisiaj trudno mi się pozbyć. Tego samego dnia wieczorem spore duszności i szpital. Dwa dni potem tomograf i informacja o 16-cm guzie, prawdopodobnie chłoniaku. Tydzień potem biopsja, potem PET i 16 czerwca pierwsza chemia.

Myślałam, że przy okazji rocznicy będę świętować zwycięstwo nad rakiem*, nie mam jednak nastroju do świętowania. Za 22 dni mam kontrolny tomograf i z tej okazji odczuwam niemal wszystkie objawy wznowy. Od tego wsłuchiwania się w siebie można zwariować, dlatego aby tego uniknąć postanowiłam poszukać pomocy u psychoonkologa. W przyszłym tygodniu mam spotkanie, oby to zadziałało, bo w przeciwnym wypadku wykończę i siebie, i męża, którego pokłady anielskiej cierpliwości też mają swoje granice.

W niedzielę zmarły dwie osoby. Jedna z nich chorowała na raka płuc. Diagnoza w styczniu lub lutym, śmierć 2 czerwca. Od początku bez żadnych nadziei. Drugi przypadek – Sebastian Piskorowski, autor bloga 1 ze 175. Jego chłoniak okazał się chemioodporny i po prostu go zabił. Nie mogę się otrząsnąć. Jedna komórka, która wymknie się naturze i takie skurwysyństwo. Jest we mnie tyle złości na raka, na to, że zabija, że jest, że nie daje szansy, że zabiera wszystko. I boje się jak nigdy dotąd. Jak nie znajdę w sobie pokładów tej energii i optymizmu, które towarzyszyły mi przez całe leczenie, to będzie krucho. Czy ktoś je może gdzieś widział? Jeśli tak, to proszę przekazać, żeby wracały do domu.

----------

* Chłoniak to nie rak, to nowotwór. Bo nowotwory dzielą się na raki, chłoniaki i mięsaki. Większość ludzi i tak tego nie rozróżnia, ja też wcześniej nie miałam pojęcia o takiej nomenklaturze, więc nie widzę problemu, aby używać synonimicznie w przypadku chłoniaka określenia rak i nowotwór. Oba brzmią paskudnie i dla mnie laika oznaczają to samo.